Poczty Władców Starego Państwa

W Starym Państwie od lat rządy sprawowały liczne wysokie rody co swe korzenie wywodzą z czasów tak dawnych, że mało która z ksiąg raczyła przetrwać do dni obecnych. Kiedy nawet z kamienia zdarły się imiona pierwszych wodzów, pamięć o ich czynach żyła wciąż w historiach, legendach, czy zapisach potomnych. Linie powstawały i gasły odkąd znane jest pismo, prawo oraz wiara i odkąd stare Państwo zjednoczone zostało, oświecone boskim miłosierdziem, koronę noszono nie tylko jako symbol władzy, ale i boskiego przyzwolenia – błogosławieństwa.

Tak w najstarszych zapisach jasno postawiono, że ta część dziewiczych lądów zwać się winna „Zadra”, czyli „Żywość” w języku zapomnianym, w języku synów Meheliasza. Lądy owe - od pustyni zachodu po przesmyk gór wschodu, oraz od pustyni południa, po wieczne lasy północy - rzekomo sam prorok powierzył w sąd jednego ze swoich synów, który wysłuchawszy rady starszyzn, braci swych od krwi i od boju, miał wybrać opiekuna, piastuna nad ludy i namaścić go jako tego, któremu dana będzie moc spuszczania swej władzy wedle uznania na zasłużonych bądź na ród swój, jeśli taka będzie po temu wola.

Epoka Zadry („Zadrates”) lata od dnia objawionego 0 - 627

Roku szesnastego od zjednoczenia ziem ludzkich obrano nad rewir Zadry pierwszego z władców, którego moc i władza roztaczały się na wszech okazanych mu ziemiach.

Zeń wywiodła się pierwsza na tych terenach dynastia - linia Rasgonów.

Wojnowodzowie, Hospodarze Rasgońscy

lata 16-42 – Budwidas z Roitzogroda – Gospodarz Roitzki

lata 42-53 – Siodlikwoj (drugi syn wyżej wymienionego)

lata 54-76 – Bolko (kuzyn w.w.) - Komes na Zaprzeniu

lata 77-91 – Rugwasz (syn w.w.)

lata 92-114 – Gniewko z Mondreszkowa (kuzyn w.w.) – Gospodarz Roitzki i Mondreiski

lata 114-139 – Sulisław (syn w.w.)

lata 140-166 – Skirgaiła (syn w.w.)

lata 167-185 – Zyndrunas „Siwy” (stryj w.w.) – Gospodarz Liszajski

lata 185-201 – Mściwoj (syn w.w.) – Gospodarz Roitzki, Mondrejski i Liszajski

Wielcy Kniaziowie Rasgońscy

lata 202-219 – Chwalimir „Pokutnik” (syn Mściwoja) – Kniaź Ziemi Zagańskiej

lata 219-244 – Bolesław (trzeci syn w.w.)

lata 245-258 – Drogowit (syn w.w.)

lata 258-270 – Kilian (kuzyn w.w.)

lata 270-272 – Cedmon (wuj w.w.) – Kniaź Ziemi Linżarskiej

lata 273-291 – Alwin „Bogobojny” (syn w.w.) – Kniaź Ziemi Zagańskiej i Linżarskiej

lata 292-327 – Gostomysł (syn w.w.)

lata 327-341 – Bolesław II „Szczery” (syn w.w.)

lata 342-455 – Joakimos (syn w.w.)

lata 456-469 – Ingwar (syn w.w.)

lata 469-491 – Kanut „Kulawy” (syn w.w.)

lata 491-498 – Wunibald (brat w.w.)

lata 499-510 – Wacław Zenobius „Zdobywca” (kuzyn w.w.)

***

Królowie Rasgońscy na Zadrze

lata 513-547 – Bogumił (syn Wacława) – Wielki Król na koronę Królestwa Zadraty (Raves Magan ir capitum Zadrates Revaz)

lata 548-562 – Zygfryd (syn w.w.)

lata 562-588 – Zbigniew (syn w.w.)

lata 589-606 – Henryk Konstanty „Wielki” (syn w.w.)

lata 606-627 – Ludwig „Reformator” (syn w.w.)

Epoka Cesarstwa Zaudranu („Andbäge Zaudringess”) lata d.o. 627-1523

Za czasów panowania Ludwika, ostatniego króla, w kraj wkradł się chaos powodowany rozrastającą się biurokracją, oraz działaniem frywolnych magów, którzy bez zwierzchnictwa kościoła, poczęli wspierać liczne pomniejsze szlacheckie rody w drodze do władzy. W ogniu kolejnych czterech lat wojen obalono ród Rasgonów, a oczy zwrócono ku rodom z dalekiego wschodu, które w wiek niestabilnych rządów przybyły na ziemie Zadry wraz z pojemnym portfelem oraz nowym obyczajem sprawowania władzy.

Były to Rody: Offenbach, Vian, Riddershaft, Karreus, de’Silva, Reuzklar, Misseraux, Haas, oraz Gassenheim

Wielkie rody, zdobywszy odpowiednią pozycję rozdzieliły między siebie lądy. Viańczykom spadły żyzne tereny zachodnie. Riddershaftom, oraz de’Silvom oddano srogie doliny Kasaimu. Hassom i Karreusom oddano wykarczowaną część Dolfe. Reuzklarowie, jak i Misseraux zajęli się południem na własną modłę, podczas gdy Gassenhaimom oddano władanie stepy północy. Offenbachowie zaś władali centralnym skrawkiem ziemi.

Według panującego porozumienia, Cesarza – patrona ziem – wybierano spośród władających rodów na drodze elekcji. W skład kapituły wybierającej Cesarza wchodziły ongiś głowy każdej z linii, a seniorzy najczęściej ofiarowali na tron siebie, lub swych potomnych „łatwych w utrzymaniu”.

Wielcy Cesarze Elekci

lata 632-659 – Henryk Mikołaj Offenbach

lata 659-686 – Karol Viańczyk

lata 686-714 – Gregor van Haas

lata 715-753 – Zygmunt Offenbach

lata 753-789 – Henryk II „Łaskawy“ Offenbach (syn w.w.)

lata 789-822 – Karol August II Viańczyk

lata 823-856 – Juan Josse de’Silva (zamordowany – rozbicie rodu de’Silva)

lata 856-867 – Godryk Van’Haas „Gniewny” (Za jego wstawiennictwem, Kardynał ekskomunikuje Riddershaftów, podejrzanych o zamach na poprzedniego cesarza. Viańczycy kupują Kassaim.)

lata 867-891 – Karol III Viańczyk

lata 892-927 – Malwina Viańska (córka w.w.)

lata 927-933 – Zygmunt II „Sędziwy” Offenbach

lata 933-960 – Henryk III Offenbach (siostrzeniec w.w.)

lata 961-998 – Judyta Viańska

lata 998-1025 – Zygmunt III Offenbach

lata 1025-1052 – Hugon „Cichy“ Misseraux

lata 1052-1094 – Zygmunt Andrzej IV Offenbach

lata 1094-1142 – Ludwik “Słaby” Viański

1131-1141 Bunt na Kasaimie. W wyniku rewolty Kasaim ogłasza niepodległość odrzucając władzę cesarską.

lata 1142-1177 – Baldwin Van’Haas „Mocny”/„Adwokat Boga” – Pierwszy Rycerz, Najwyższy Komtur, Wielki Mistrz Zakonu „Boskich Znaków”(„Al Runis Deis”)

Baldwin rezygnuje z korony cesarskiej w roku 1177 oddając swoje ziemie jako lenno pod władztwo Kardynała, który tworzy nań państwo kościelne i obsadza przy wiekuistych sterach ród van Hassów.

1184 – Narodziny Deirunu

lata 1180-1253 – Zygmunt V Offenbach

lata 1253-1286 – Wiktoria Adelajda Viańska

lata 1286-1313 – Zygmunt August VI Offenbach

lata 1314-1360 – Henryk IV „Mądry“ Offenbach (syn w.w.)

lata 1360-1361 – Władysław „Samozwaniec” Gassenheim (obalony)

lata 1361-1397 – Zygmunt VII Offenbach

lata 1398-1432 – Gustaw Viańczyk

lata 1432-1475 – Zygmunt Mikołaj VIII

lata 1475-1503 – Eleonora Viańska

1502 rok – Cesarzowa Eleonora postanawia przenieść stolicę do Viamary, co nie spotyka się z poparciem pozostałych rodów.

Wchodząc w sojusz z Deirunem podnosi dłoń na „Koronę”.

1503-1519 – Trwa długa i wyniszczająca wojna sukcesyjna, kontynuowana przez rody Viańskie i synów Eleonory. Żadna ze stron nie odnosi sukcesu. Jest to także okres braku władzy i chaosu w osamotnionym Zaudranie.

1517 – Proklamacja powstania Cesarstwa Vian

lata 1521-1523 – Kazimierz Reuzklar „Dzielny” – Wielki Marszałek Koronny

***

Epoka Rozbicia („Cive Remotas”) lata d.o. 1523-2099

Ostatni Cesarz Elekt został wybrany na stanowisko po dzielnym zwycięstwie nad zjednoczonymi siłami Vianu i Deirunu. Siły Vianu odparł, zyskując odrobinę ziem, Deirunowi zaś odstępując pola. Nie długo jednak żył, a bez niego Zaudran popadł w zadumę: Co dalej? – Zadawano pytanie, bowiem rodów elekcyjnych zabrakło i nie miał kto wybierać nowych władców.

Nazywa się ową epokę - Epoką Rozbicia, ponieważ po licznych swarach i waśniach zamiast jednego, trwałego państwa, na mapach ostały się cztery poróżnione ze sobą mocarstwa marzące o dominacji nad resztą.

Była to krwawa epoka pełna bratobójczych wojen, rewolt i buntów, dla niektórych upadku kultury, dla innych epoka wielkich możliwości, rozkwitu i zwrotu.

Ze wschodu napływają nowe pomniejsze rody, podczas gdy stare szlacheckie linie odchodzą w niepamięć. Mało kto pamięta rody Rasgonów, Stołypian, czy Grawinów. Teraz ludzie wschodu wiedli prym.

Jest to epoka, od której poczty władców każdej z nacji należy rozpatrywać z osobna.

Cesarze Zaudranu

lata 1530-1572 – Zygmunt IX Offenbach

lata 1572-1606 – Stefan „Gawroński” Reuzklar

lata 1606-1645 – Fryderyk Brunon Reuzklar (syn w.w.)

lata 1645-1691 – Jonatan Misseraux

lata 1691-1740 – Szymon „Nędznik” Misseraux (kuzyn w.w.)

lata 1741-1789 – Emanuel Misseraux (syn w.w.)

lata 1789-1827 – Fryderyk II Reuzklar

1820 – „Unia Salonowa” – Cichy pakt między rodami Reuzklar i Misseraux, mający na celu rozbicie Offenbachów na drodze aranżowanych mariaży, interesów ekonomicznych, oraz skrytych ataków.

lata 1827-1874 – Jakub Misseraux

lata 1874-1911 – Kazimierz Bogdan II Reuzklar

lata 1912-1963 – Stanisław Gustaw Reuzklar (syn w.w.)

lata 1963-2009 – Dawid „Ślepy” Misseraux

lata 2009-2044 – Jacques Misseraux (syn w.w.)

lata 2044-2099 – Witold Georgi Reuzklar

Epoka Jednorodu, Nowy Zaudran (“Zaudringess Nev”) lata d.o. 2099-czasy obecne

Starając się rozbić ród Offenbachów, dwa silne fronty Misseraux, oraz Reuzklar toczyły długie wojny z przeróżnymi sąsiadami. Czy to z Vianem, czy to z Deirunem, zdobywając za każdym razem kilka bozmat terenu z jednej strony, z drugiej zaś tracąc. Im dłużej trzymali Offenbachów z dala od sterów, tym gorszego wizerunku sobie przysparzali. Lud, magnateria i stara szlachta, zaczęła postrzegać oba rody jako awanturnicze, nieudolne i wojno-lube.

Offenbachowie są jednak zbyt słabi i zbyt rozbici, temu też wiążą się krwią ze słabym, acz nieznanym rodem Ostrindów, którzy jako nieskorumpowani, pełni wigoru i zapału do pracy, a przede wszystkim, nie postrzegani jako groźni, z łatwością zostali wciągnięci na szczyty władzy, jako nadzieja dla upadającego państwa.

Z biegiem lat Ostrindowie wchłonęli Offenbachów, przynosząc względną stabilizację

Cesarze Dynastii Ostrind

lata 2103-2155 – Zygmunt X „Krwawy” Offenbach-Ostrind – Przypisuje się mu wymordowanie rodów Reuzklar i Misseraux

lata 2155-2191 – Albert Ostrind (kuzyn w.w.)

lata 2191-2238 – Eryk „Wschodni” (syn w.w.)

lata 2238-2271 – Józef Gustaw (syn w.w.)

lata 2271-2281 – Henryk Gustaw V (brat w.w.)

lata 2281-2330 – Zygmunt Henryk XI (syn w.w.)

lata 2330-2339 – Dagmara Luiza (siostra w.w.)

lata 2339-2392 – Zygmunt Ryszard XII (bratanek w.w.)

lata 2392-2447 – Lambert „Wysoki” (syn w.w.)

lata 2448-2502 – Leopold Ostrind-de’Elpss (mąż córki Lamberta Ostrinda)

lata 2502-2543 – Ksawery Florentyn Ostrind (kuzyn w.w.)

lata 2543-2599 – Maksymilian Modest Ostrind (syn w.w.)

lata 2599-2635 – Zygmunt Wiktor XIII (syn w.w.)

lata 2636-2671 – Ferdynand Ostrind (syn w.w.)

lata 2671-2702 – Fryderyk „Biały” (syn w.w.)

lata 2702-2756 – Alwin Ostrind (syn w.w.)

lata 2756-2770 – Agata Luiza (córka w.w.)

lata 2770-2814 – Aleksander „Popędliwy” (syn w.w.)

lata 2814-2866 – Aleksander Mikołaj II (syn w.w.)

lata 2867-2905 – Ferdynand Edward II (syn w.w.)

lata 2905-2949 – Ryszard „Prawy” Ostrind (siostrzeniec w.w.)

lata 2949-3001 – Zygmunt XIV „Wieczny” (syn w.w.)

lata 3001-3036 – Klemens „Wstydliwy” (wnuk w.w.)

lata 3036-3082 – Henryk VI (syn w.w.)

lata 3082-3105 – Józef Remigiusz „Dobry” Ostrind (syn w.w.)

lata 3105-... – Ferdynand Józef III Ostrind (syn w.w.) – Aktualnie panujący cesarz.

***

Epoka Wielkich Mistrzów Deirunu („Gerdpatr ab Runis Dei Captia”) lata d.o. 1184-czasy obecne

Baldwin Van’Haas – ojciec państwa kościelnego, Deirunu, uważany był za pierwszego z mistrzów zakonnych i jest to prawda, aczkolwiek dopiero po jakimś czasie Deirun stał się tym czym jest do dziś – zakonem paladynów. Wielebny Baldwin obrócił zakon z mniszego, wędrownego ugrupowania w silny związek o charakterze militarnym. Odszedł ze świata żywych zanim Kardynał nadał zakonowi święcenia paladyńskie.

Wielkiego Mistrza wybierała kapituła generalna zakonu, składająca się z przedstawicieli organów zarządzających podzespołami wykonawczymi.

Liczebność rycerzy i sług zakonu utrzymuje się w tej samej liczbie odkąd zakon założono. Na czele naturalnie stoją paladyni na funkcjach: Wielkiego Mistrza, Wielkiego Komtura Deirunu, Wielkiego Marszałka, Wielkiego Szpitalnika, Wielkiego Skarbnika, Wielkiego Mincerza, oraz Wielkiego Szafarza.

Pod nimi znajdują się Rycerze Zakonni Ślubowani: Priorzy (Namiestnicy prowincji), Kapelani, Urzędnicy, Hetmani i Generałowie

Im podlegają Rycerze Zakonni Nie-ślubowani: Rycerstwo zakonne bez święceń kapłańskich, a ze święceniami mniszymi.

Niżej w hierarchii stoją: Familiarzy(Rycerstwo wybranieckie), Bracia Zakonni, Siostry Zakonne.

Odnośnie wyżej wymienionych, każda Deiruńska rodzina ma obowiązek oddać jednego syna na Familiara w służbie zakonu, bądź dwóch synów na funkcje Braci Zakonnych, lub dwie córki na funkcje Sióstr Zakonnych.

Wielcy Mistrzowie Zakonu Boskich Znaków

lata 1184-1264 – Heinrich Van’Haas (nominacja z pozycji Wielkiego Marszałka)

lata 1264-1344 – Burkhard von Marze (n.p. Wielkiego Komtura)

lata 1344-1424 – Gottfried Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 1424-1504 – Karl de Karreus (n.p. Wielkiego Szafarza)

lata 1504-1584 – Ulrich z Khooln (n.p. Wielkiego Komtura)

lata 1584-1664 – Albrecht Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 1664-1744 – Gerhard Van’Haas (n.p. Wielkiego Szpitalnika)

lata 1744-1824 – Gerhard Van’Haas (ponownie wybrany)

lata 1824-1904 – Albrecht Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 1904-1984 – Dietrich „Świątobliwy” (np. Wielkiego Komtura)

lata 1984-2064 – Gunther Van’Haas (n.p. Wielkiego Mincerza)

lata 2064-2144 – Albrecht Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 2144-2224 – Gerhard Van’Haas (n.p. Wielkiego Szpitalnika)

lata 2224-2304 – Wilhelm Van’Haas (n.p. Wielkiego Szafarza)

lata 2304-2384 – Wilhelm Van’Haas (ponownie wybrany)

lata 2384-2464 – Albrecht Van’Haas (n.p. Wielkiego Skarbnika)

lata 2464-2544 – Wilhelm Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 2544-2624 – Wilhelm Van’Haas (ponownie wybrany)

lata 2624-2704 – Wilhelm Van’Haas (ponownie wybrany)

lata 2704-2784 – Wilhelm Van’Haas (ponownie wybrany)

lata 2784-2864 – Johann de Karreus (n.p. Wielkiego Komtura)

lata 2864-2944 – Erasmus von Vill (n.p. Wielkiego Szpitalnika)

lata 2944-3024 – Wilhelm Van’Haas (n.p. Wielkiego Marszałka)

lata 3024-3104 – Johann de Karreus (n.p. Wielkiego Skarbnika)

lata 3104-... – Wilhelm Van’Haas (n.p. Wielkiego Komtura) – Aktualny Wielki Mistrz Zakonu Boskich Znaków

***

Epoka Cesarzy Viańskich („En Viana Raban”) lata d.o. 1517-czasy obecne

Po oddzieleniu się Vianu i ogłoszeniu niepodległości, synowie Eleonory Viańskiej toczyli jeszcze wojny z Zaudranem, choć nie byli dobrze wyszkoleni w wojennym rzemiośle, a ponadto ich często krzyżujące się komendy wprowadzały więcej nieładu, niż Zaudrańskie bezkrólewie. Vian nie posiadał wykwalifikowanych oficerów, którzy wypowiedzieli wierność Eleonorze i obstając przy starych rodach, poprzysięgli utopić Vian we krwi... Gdyby nie ingerencja Deirunu, zapewne udałoby się ów zamiar zrealizować.

Vian to stosunkowo małe państwo z wielkimi marzeniami, stąd wciąż złudne marzenia o byciu „pełnowartościowym cesarstwem”. Vian to jednak żyzne ziemie – spichlerz dawnego Zaudranu, bez niego Stare Cesarstwo zubożało, co zmusiło wszystkie strony do zaprzestania wojen i nawiązania porozumień handlowych. (Naturalnie, do czasu...)

Cesarze Dynastii Vian

lata 1521-1564 – Karol IV Vian

lata 1564-1572 – Antoine Vian (brat w.w.)

lata 1572-1611 – Gilles Vian (syn w.w.)

lata 1611-1661 – Amelie Jacqueline „Pobłażliwa“ (córka w.w.)

lata 1662-1704 – Ludwig August (syn w.w.)

lata 1704-1749 – Nicolas Vian (syn w.w.)

lata 1749-1790 – Karol Ludwig V „Niski” (siostrzeniec w.w.)

lata 1790-1796 – Filip „Niewinny” (syn w.w.)

lata 1796-1800 – Zofia Riońska (matka w.w.)

lata 1800-1844 – Filip II „Nieczuły” (drugi syn w.w.)

lata 1844-1897 – Karol Dominik VI Viamarski (syn wujka Filipa II)

lata 1897-1953 – Frederick Albert Vian (syn w.w.)

lata 1953-2001 – Eleonora II (córka w.w.)

lata 2001-2048 – Sabina „Piękna” (córka w.w.)

lata 2048-2105 – Dominik Viańczyk (syn w.w.)

lata 2106-2143 – Fabian Horacjusz (syn w.w.)

lata 2143-2193 – Dominik II (bratanek w.w.)

lata 2193-2232 – Regina Silbejska (żona syna w.w.)

lata 2232-2297 – Eleonora III (córka w.w.)

lata 2297-2345 – Karol VII (syn w.w.)

lata 2345-2399 – Karol VIII „Śmiały” (syn w.w.)

lata 2399-2449 – Augustus Horacjusz (trzeci syn w.w.)

lata 2449-2500 – Aureli Albin Rioński (siostrzeniec w.w.)

lata 2500-2536 – Zofia Karolina II Riońska (córka w.w.)

lata 2536-2577 – Karol IX Viańczyk (syn w.w.)

lata 2577-2613 – Dominik III (syn w.w.)

lata 2613-2678 – Amadeusz Emil Silbejski (mąż córki w.w.)

lata 2678-2720 – Florentyn Horacjusz (syn w.w.)

lata 2720-2781 – Karol X (kuzyn syna w.w.)

lata 2781-2838 – Karol Ludwig XI Viamarski (syn w.w.)

lata 2838-2890 – Beata Viamarska (córka w.w.)

lata 2891-2944 – Arkadiusz Emil (syn w.w.)

lata 2944-2981 – Karol Nestor XII „Chciwy” (syn w.w.)

lata 2981-3022 – Beata II Vian (córka w.w.)

lata 3022-3096 – Dominik IV Vian (syn w.w.)

lata 3096-3134 – Augustus Vian (syn w.w.)

lata 3134-... – Sara Vian (córka w.w.) – Na uchodźstwie.